رنج، زجر، و گنج

آورده اند از بزرگان که نابرده رنج، گنج میسر نمی شود.

آری بی تردید چنین است. اما در طول تاریخ ذهن انسانها ارتباط خطی ای بین رنج و گنج ترسیم کرده است. در نتیجه پس از تحمل رنج انتظار گنج دارند، که الزاماً این چنین نیست!

و گاهی پا فراتر می نهند و با ایجاد رنج خودساخته، زجر، در انتظار گنج می نشینند. بنابر این ضرب المثال یاد شده در ذهن خیلی ها بدل شده است به نابرده زجر، گنج میسر نمی شود. اما حقیقت این است که نابرده زجر، از گنج دور نمی شوی! در سایه زجر، توانی برای دستیابی به گنج باقی نمی ماند. ذهنی که خود را رنج می دهد، سرمايه هايی که بايد صرف مواجهه هوشمندانه با رنج شود را بر باد می دهد.

آنچه در گرو فهم توست، این است که رنج تو، بر اساس قصد تو، تعیین نمی گردد، بلکه آنچه تابع قصد توست، فهم تو از معنای رنج پيش رو است.



برگرفته از کتاب من به روایت من- دکتر نیما قربانی